Bakit Single Ka Pa Rin? / Part 1: Prelude To A Kiss

“Love is like a real kiss. A real kiss is like coming home. you know that there, in that one place,you will always belong.”-Callie

Q: May girl friend ka ba?

A: Wala pa sa ngayon.

Q: Nagka-girl friend ka na ba?

A: Hindi pa. For more info, basahin mo ang sumusunod na entry.

Q: Bakit Single ka pa rin?

A: Eto na nga e. Sasabihin ko na. Magbasa ka kaya sa ibaba? Hehe!

Madalas kong marinig ang mga ganitong klaseng tanong sa iba ibang klaseng sitwasyon: sa mga bagong kakilala kung saan-saan, maging sa komunidad, lalo na as mga opismeyts. Depende sa paraan ng pagtatanong at sa mood ko, heto ang mga posibleng isagot ko sa huling tanong sa itaas:

a.) “Darating din tayo dyan…” [sabay pakita ng aking close-up smile]

b.) “I want to become the right man for the right girl first.” [with matching beautiful eyes & angel’s halo on the head]

c.) “Karera ba ang pag-ibig? Bakit kelangang madaliin ang isang pinakamahalagang relasyon sa buhay mo na pwedeng ikaganda o ikasira, hindi lang ng buhay mo, kundi pati ng mapapangasawa mo at magiging anak mo?” [Hindi pa tapos yan. Marami pa akong hirit.]

d.) “Gusto ko muna sanang maging financially, emotionally and spiritually prepared for it.” [Ehem…Perfectionist? Religious???]

e.) “Ano’ng pakialam mo? Bakit? Masama bang maging Single pa rin sa ganitong edad?” [Grrr!]

I just turned 30 years old this year at still single (and mostly happy), available (but not actively seeking) at sabi ng ilan [please fasten your seatbelt…] “eligible bachelor” na daw.

Hindi na ako magpapaliguy-ligoy pa at aaminin ko: “Oo, atat na atat na akong magka-girl friend at eventually, mag-asawa.” Pero hindi iyon ganun kadali para sa’kin. Tantya ko hindi pa ako handa at ang ilang aspeto at sitwasyon ng buhay ko ay kailangan pa ng masipat na eksaminasyon at pagbabago.

Hindi gaya ng mga hopeless romantic, naniniwala ako na hindi lang dapat puso ang pina-i-iral pagdating sa pag-ibig dahil madaya ang puso at pabago-bago ang ating emosyon.

Naniniwala ako na pinai-iral din dapat ang isip sa mga desisyon pagdating sa pagmamahal dahil hindi lang naman buhay ko ang nakataya sa isang relasyon kundi buhay din ng magmamahal sa’kin at buhay ng mga taong nagmamahal sa’kin na maaaring maapektuhan–if ever magkaroon ako ng ka-LQ (love quarrel) kasi sabi nga ni Ricky Lee sa pabalat ng unang nobela nyang Para Kay B: “Sa bawat limang umiibig, isa lang ang magiging maligaya.”

Naniniwala ako na: “Love is not just a noun but also a verb, an “action” word…not a just a mere emotion but a decision…not just a one-time vow in marriage which you can trash eventually (kapag ayaw mo/nyo na) but a lifetime commitment.”

[Oo, may mga relasyon talagang hindi nagtatagal because we live in a broken world with imperfect people like us in it pero para sa’kin kasi… 

Lahat ng mga pinakamagandang bagay sa buhay ay dapat na pinaglalaban: pag-ibig, pamilya, pananampalataya.

Wala akong kapasidad na malaman kung hanggang saan dapat ang kayang ipaglaban ng isang tao para sya mag-desisyong bitiwan na ang pakikisama sa asawa. Pero at least, kahit papaano, ay hindi dapat basta-basta umaalis sa isang relasyon na hindi muna ginawa ang lahat ng makakaya at ang mga posibleng makatulong sa pagsi-save ng pagsasama—lalo na kung may anak na sila.]

Ayokong pumasok ng basta-basta sa isang relasyon ng hindi man lang pinag-panalangin, pinagplanuhan at pinaghandaang maigi (3 P’s-Teknikal ba?). Ayokong magaya sa ilang kakilala ko na sa kakamadali, hindi maganda ang resultang kinalabasan gaya ng listahang ito:

1.) Nagkaroon ng maraming emotional baggages at dahil dito nahirapang mag-move on sa mga bagong ka-relasyon

2.) Nabuntis ang babae sa BF-GF stage pa lang at pinakasalan lang dahil dito

3.) Dahil sa nagka-anak ng hindi financially stable kaya nalosyang ang babae (minsan pati yung lalaki) sa kaka-alaga ng mga anak, na kadalasa’y walang makain at posibleng hindi mabigyan ng magandang edukasyon

4.) Patuloy na nagiging pabigat sa kinalakihang pamilya dahil sa mga magulang pa rin nakatira at walang regular na trabaho

5.) Naghiwalay ng maaga matapos magkakilala ng lubusan at makita ang mga hindi magandang ugali ng isa’t isa pagkatapos manganak ni babae

6.) Away ng away ang mag-asawa dahil sa mga “unresolved personal issues” ng bawat isa

Hindi lang ang mga ito ang posibleng kahantungan ng pagpasok sa isang relasyon na wala/kulang sa 3P’s na nabanggit ko sa itaas. 

Please don’t get me wrong. Hindi ako takot pumasok sa relasyon dahil sa mga nabanggit na sitwasyon. Iba lang sa karamihan ang priorities ko ngayon sa buhay.

At hindi ko ipipilit sa iba, ni ini-expect na mai-intindihan ng bawat makakarinig ng paliwanag ko o makakabasa ng blog series na ito ang mga paniniwala at prinsipyo ko sa buhay kaugnay ng paksang ito.

Hindi ako perfectionist. Sabihin na lang natin na may pagka-idealistic pa rin ako lalo na sa larangan ng pag-ibig dahil ayokong ilagay sa isang hindi magandang sitwasyon ang babaeng mamahalin ko pati ang posibleng mga magiging anak ko sa kanya.

I want to be a blessing to her and not a curse. I want to become someone she and my future children can be proud of. I want to be the best man/Dad I can ever be for them. [Sobrang cheesy!]

Kaya ngayon, pinagsisikapan at pinagti-tyagaan kong dumaan sa masinsin at mahalagang proseso ng transpormasyon sa awa, biyaya at tulong ng Diyos. Minsa’y masakit sa ulo at damdamin kapag pinipilit kong intindihin ang mga nangyari at kasalukuyang pangyayari sa buhay ko.

Gayunman, hindi ko pinagsisihan na Single pa rin ako hanggang ngayon. It’s a choice and decision na paninindigan ko at hindi ko kinakahiya.

Willing to Wait,

Adrian

[Abangan ang susunod na kabanata…]

Read Part 2

Read Part 3

-This post was first posted in my Facebook last October 9, 2009-